آتش تقی‌پور: سازندگان یک سریال مرا به اسیری برده بودند!/ماجرای ایفای نقش پسر عموی طغای در «سربداران»
تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۷۳۴۹۳۲
به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون فارس، آتش تقی‌پور بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون بامداد جمعه بیست و هشتم آبان 1400 مهمان بخش نوستالژی «سریالیست» با اجرای پدرام کریمی بود. بخشی که به سریال «سربداران» به کارگردانی محمدعلی نجفی اختصاص داشت که با حضور بازیگران مطرح زمان خود در سال 1362 روی آنتن رفت.
تقی‌پور که در سریال «سربداران» ایفاگر نقش «پسر عموی طغای» بود درباره همکاری خود با محمدعلی نجفی گفت: من از بازیگران اداره تئاتر بودم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی اظهار کرد: برای این کار به یک باشگاه سوارکاری در افسریه رفتیم که متعلق به ارتش بود. وقتی سوار اسب شدم و اسب شروع به یورتمه کرد، آنقدر تکانم داد و برایم سخت بود که با خودم گفتم به محض پایین آمدن می‌روم و قراردادم را لغو می‌کنم! البته مربی سوارکاری خوبی داشتیم که می‌گفت اگر به حرف من گوش کنید از اسب نمی‌افتید و به کار ادامه دادیم.
اگر «سربداران» موفق نمی شد باید فاتحه سریال‌سازی را می خواندیم
این بازیگر سینما و تلویزیون درباره اهمیت و ماندگاری سریال «سربداران» پس از حدود چهار دهه یادآور شد: این مجموعه اولین سریال جدی تلویزیون بعد از انقلاب بود که با سرمایه‌گذاری درست و جمع شدن عوامل حرفه‌ای ساخته شد. آقای نجفی در آن سال‌ها به دولت‌مردان نزدیک بود و به اصطلاح حرفش خریدار داشت؛ در نتیجه توانست امکانات لازم برای تولید یک کار خوب را دریافت کند چون همانطور که گفتم ما می‌خواستیم یک کار جدی انجام بدهیم. نگاه ما این بود که اگر «سربداران» به عنوان اولین تجربه در آن سال‌ها، نتیجه خوبی نداشته باشد باید فاتحه سریال‌سازی را بخوانیم و دیگر هیچ کس ما را تحویل نمی‌گیرد که خوشبختانه این اتفاق نیفتاد.
وی افزود: آقای نجفی برای ساختن «سربداران» در هر حوزه‌ای آدم‌های متخصص را دور خود جمع کرد مثلاً آقای علی ژکان که در آن سریال دستیار بود، خودش بعدها به یک کارگردان شناخته‌شده تبدیل شد. یا آقای معیریان که گریمور این کار بود هم بعدها کارهای ماندگار زیادی داشت. موسیقی سریال هم توسط استاد فرهاد فخرالدینی ساخته شد. نویسنده مجموعه کیهان رهگذار بود که بعد از این «سربداران» سریال «بوعلی سینا» را ساخت. بازیگرانی مثل علی نصیریان، محمدعلی کشاورز، امین تارخ، سوسن تسلیمی و... در این سریال بازی داشتند و همه این عزیزان افراد کاربلد و حرفه‌ای بودند. در نتیجه، عوامل و نوشته خوب باعث شد این کار دیده شود و پایه گذار کارهای تاریخی بعدی باشد.
تقی‌پور یادآور شد: من نقش پسرعموی «طُغای» را بازی می کردم. البته معلوم نبود که این شخصیت واقعاً در تاریخ بوده و یا بیشتر حاصل تخیل نویسنده بود چون قرار نیست ما نعل به نعل تاریخ را بنویسیم، اما طغای یک شخصیت واقعی بود که مرحوم فیروز بهجت‌محمدی نقش او را ایفا می‌کرد.
وی با بیان اینکه در بسیاری از سریال‌ها در دهه شصت و هفتاد صدای من دوبله می‌شد، تاکید کرد: اساتیدی مثل زنده‌یادان احمد رسول‌زاده و پرویز بهرام جای بازیگران صحبت می‌کردند. در این سریال هم آقای علی کسمایی مدیر دوبلاژ بود. من و محمد ابهری بیشتر با هم بازی داشتیم؛ صدای محمد ابهری را آقای مهدی آژیر می‌گفت که صدای بسیار خوبی داشت در حالی که صدای من خیلی مناسب دوبله نبود و به‌اصطلاح وحشی بود. من احساس کردم دوستانی که برای ضبط صدای گوینده‌ها آنجا بودند یا تعدادی از دوبلورها دوست نداشتند که من این نقش را بگویم. البته شاید حق هم داشتند اما آقای کسمایی پافشاری کرد و با همان قاطعیت همیشگی گفت این نقش را باید خودت بگویی و دیگر هیچ‌کس حرفی نزد.
بازیگر سریال «سربداران» عنوان کرد: البته شاید اگر یک از دوبلورهای توانمند کشور جای من حرف می‌زد بیشتر به دل می نشست. به هر حال بازیگر باید از هنرهای مثل دوبله و تدوین هم سر رشته داشته باشد. اینها هر کدام کدام رشته‌های جداگانه‌ای هستند و ظرافت‌های خاص خودشان را دارند.
در یکی از سریالهای امروزی انگار مرا به اسیری برده بودند!
وی در مقایسه سریال‌سازی در گذشته و اکنون اظهار کرد: الان کمتر از گذشته به کارها اهمیت می‌دهند و نوعی سستی دیده می‌شود. کار خوب حاصل پشت‌صحنه خوب است. من برای بازی در یک سریال رفته بودم و بعد از یکی‌دو روز گفتم این کار، کار خوبی نمی‌شود چون در پشت‌صحنه کارها و وظایفی که افراد داشتند جدی گرفته نمی‌شد. رفتارشان جوری بود که احساس می‌کردم من را به اسیری برده‌اند. این را به خودشان هم گفتم و البته آنها هم من را تهدید کردند، اما من ادامه ندادم. بعد از مدتی کارگردان آن سریال هم عوض شد اما این حربه هم کارساز نشد کارگردان جدید هم نتوانست کار را جمع کند.
تقی‌پور درباره حضور در سریال امام علی (ع) هم اینگونه صحبت کرد: داود میرباقری هنرمندی است که علاوه بر قلم خوب، جسارت‌هایی را دارد که شاید افراد دیگر آن جسارت‌ها را نداشته باشند. او به کارش ایمان داشت و در مسیر تولید تسلیم مشکلات نمی‌شد. به‌ویژه وقتی کار اعتقادی باشد، مال خود مردم است و نباید از آن به سادگی گذشت. قرار بود نقش من در سریال امام علی (ع) پررنگ‌تر باشد؛ یعنی فقط به دو سکانس در قسمت‌های پایانی خلاصه نشود، بلکه آن شخصیت فردی بود که قبلاً در جنگ‌ها هم حضور داشت. من در آن زمان به صورت همزمان در سریال «روزی روزگاری» هم حضور داشتم که گریم متفاوتی داشت و در نهایت نقشم در سریال امام علی(ع) کم‌رنگ‌تر شد و بیشتر درگیر پروژه «روزی روزگاری» بودم.
این بازیگر پیشکسوت درباره نقش های موردعلاقه خود نیز توضیح داد: علاوه بر «روزی روزگاری» و امام علی (ع)، سریالهای «شب دهم» و «خانه‌ای در تاریکی» را هم دوست داشتم. معمولا نقش های من کوتاه است، اما سعی می‌کنم به بهترین شکل کار خودم را انجام بدهم. اعتقاد دارم که تا زمانی که خود فرد از کارش راضی نباشد و به دل خودش ننشیند آن کار به دل مخاطب هم نمی‌نشیند.
«سریالیست» به تهیه‌کنندگی محمد باریکانی و مجتبی فرجی و با اجرای پدرام کریمی کاری است از گروه تاریخ، فرهنگ و هنر شبکه یک که پنجشنبه هر هفته ساعت ۲۳:۱۵ روی آنتن شبکه یک سیما می‌رود.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: محمدعلی نجفی کارگردان سربداران آتش تقی پور امام علی تقی پور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۷۳۴۹۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۴۰۰ سال پیش شغل اصلی مردم دربند خرید و فروش برده بود!
زیسان: یوهان اشترویس، دریانورد بخت برگشته هلندی در عصر حکومت شاه سلیمان صفوی (اسفند ۱۰۲۶ – ۸ مرداد ۱۰۷۳ خورشیدی/ فوریه ۱۶۴۸ – ۲۹ ژوئیه ۱۶۹۴ میلادی) به عنوان برده وارد ایران می‌شود. او ماجرایی خواندنی را از تعداد زیاد حمام‌ها و علاقه ایرانیان به حمام کردن را روایت می‌کند.
به گزارش «زیسان»، یوهان اشترویس در ۱۶۲۸ م / ۱۰۳۸-۱۰۳۷ ق یا ۱۶۲۹ م / ۱۰۳۹-۱۰۳۸ ق در روستایی به نام رومر در نزدیکی آمستردام هلند متولد شد. او روایتی جالب از تفاوت رفتار ایرانیان در قیاس با ترک‌ها و سایر ملل با بردگان را نقل می‌کند.
او پس از چند مرحله گشت و گذار در شرق آسیا، مدیترانه، اروپا و شمال آفریقا، از بد روزگار در جریان سکونت در روسیه تزاری، با شورش قزاق‌ها مواجه شد. او و همراهانش برای فرار از دست شورشیان از آستراخان فرار و رهسپار ایران شدند که در میانه راه از سوی تاتار‌ها به اسارت در آمدند.
بیشتر بخوانید علاقه زیاد ایرانیان به حمام کردن در ۴۰۰ سال قبل! روایت خواندنی برده هلندی از فرهنگ چندهمسری در میان ایرانیان ۴۰۰ سال قبل اگر بپذیری ختنه شوی و مسلمان، این دو زن زیبا را به تو می‌بخشیم!
تاتار‌ها اشترویس را به بازرگان ایرانی به نام حاجی محمد صالح فروختند. این بازرگان نیز در سال ۱۶۷۰ این دریانورد هلندی را به عنوان برده به تاجر ثروتمند دیگری به نام حاجی بایران علی از اهالی دربند می‌فروشد. اشترویس در جریان اقامت در ایران اطلاعات ارزشمندی را از ایران آن دوران (عصر شاه سلیمان صفوی) ارائه می‌دهد.
گزارش‌هایش در مورد خودکشی، قتل، اعدام، روسپی‌گری، دزید، راهزنی و رباخواری و... تصویری گویا از مسائل ایران آن دوران به خصوص در شهرهای شماخی و دربند است. البته اشتروس توصیفی جالب و خواندنی را از شمال تا جنوب ایران -از اردبیل تا گمبرون (بندرعباس) - ارائه می‌دهد.
نکته قابل توجه روایت‌های این هلندی بخت برگشته این است که او به عنوان برده در ایران حضور داشته و هیچ‌گونه فرصتی برای ارتباط با اصحاب قدرت نداشته است. روایت او تصویری واقعی از بطن جامعه ایران حدود ۴۰۰ سال قبل است.
در ادامه روایت اشترویس از تفاوت رفتار ایرانیان با بردگان در قیاس با ترک‌ها و سایر ملل را می‌خوانید:
«ساکنان دربند به خرید و فروش برده اشتغال دارند و برده کالای اصلی و تقریباً تنها کالایی است که در آن شهر معامله می‌شود. برده‌ها را از تاتار‌ها خریداری می‌کنند و همه آنها را به ایران میفرستند و از این طریق درآمد هنگفتی به دست میآورند. با برده‌هایی که برای خرید و فروش به اینجا میآورند مانند حیوانات وحشی رفتار می‌کنند.
هنگامی که می‌خواهند برده‌ای را خریداری کنند او را عریان می‌کنند و مانند خوک و گوساله به بدنش دست می‌زنند. با برده‌ها بسیار بی رحمانه رفتار می‌کنند و اگر ترس ضرر مالی نباشد، احتمالاً بسیاری از آنها جان‌شان را از دست می‌دهند. همان طور که قبلاً گفته شد مردم این منطقه طبیعتاً فرومایه و بد اخلاق اند.
با این حال ایرانی‌ها در قیاس با تُرک‌ها چندان با برده‌ها بدرفتاری نمی‌کنند. وقتی در گالی‌ها (اشاره به دورانی که روی کشتی‌های کوچک ونیزی ملوان بود) بودم به این تفاوت پی بردم.
ایرانیی‌ها در قیاس با مردم الجزایر، تریپولی، تونس و سایر شهرهای بربر‌ها نیز با برده‌ها بهتر رفتار می‌کنند. در آن مناطق با برده‌ها رفتار بدتری دارند و آنها را وادار می‌کنند دین‌شان را ترک کنند. گزارش‌های کسانی که به دست آن مردم بی رحم اسیر شدند، این ادعا را اثبا‌ت می‌کند.»
tags # تاریخ ایران ، صفویان سایر اخبار
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان